Τετάρτη, Οκτωβρίου 05, 2005

Last Days... χμμ, δηλαδή τώρα αυτό ήτανε καλή ταινία;

Όχι γιατί αν ήτανε να μου το πείτε και μένα. Να μου το πείτε να σας κεράσω μια υπέροχη μούτζα... ή μάλλον όχι, συγνώμη, στον κύριο "μεγάλο" σκηνοθέτα Gus Van Sant θα την κεράσω.

Καλά ρε φιλαράκο, πώς είναι ποτέ δυνατόν να εμπνευστείς από τη ζωή του Kurt Cobain και να φτιάξεις αυτήν την πατάτα;

Ρε μπας και η "έμπνευση" μπήκε για να μαζέψει κόσμο;

Αν και εδώ που τα λέμε, ποιά έμπνευση; Ο Blake (Michael -καμία_σχέση_με_τον_Brad- Pitt) κόπια του Kurt ήτανε, ποιός ο λόγος να μην βάλεις το κανονικό όνομα; Α, ναι, ίσως για να μην ταυτιστεί με κανέναν η (αλήθεια για πιό λόγο μπήκε;) ομοφυλοφιλική συνεύρεση μεταξύ των δύο φίλων (συνεργατών;) του Cob...ε Blake;

Τελικά τί είδαμε στην ταινία; Ένα πρεζάκι, να περιφέρεται σαν πρεζάκι και τελικά την ψυχή του να πηγαίνει στον ουρανό (αλήθεια τί πρωτότυπο!)...

Ε, ενδιάμεσα σκάσανε μύτη κάποιες εντελώς ανούσιες δήθεν χιουμοριστικές σκηνές (οι Μορμόνοι με την ηλίθια μετάφραση να τους λέει Έλντερ... αντί για το προφανές φαντάζομαι Πρεσβύτερος, ο άκυρος ντετέκτιβ ή ό,τι άλλο ήτανε, ο τυπάς από τον χρυσό οδηγό...ok αυτό ήταν κάπως αστείο...), ωραία και;

Και τίποτα, απλά η ταινία ήταν τόσο άκυρη που έσβησε ακόμη και τις εξαιρετικές εντυπώσεις που θα μπορούσαν να αφήσουν κάποιες σκηνές... όπως:

- Όταν ο Blake βρίσκεται στο δωμάτιο με τα όργανα και ουσιαστικά συνθέτει μέσα στο μυαλό του από το πουθενά παίζοντας τα όργανα ένα-ένα.

- Όταν ο Blake παίζει το κομμάτι Death to Birth, το οποίο μάλιστα είναι τραγούδι γραμμένο από τον Michael Pitt.

- Η σκηνή με τα γατάκια...

Έ όταν έχεις 3 σκηνές που βλέπονται λογικό είναι να βγει μάπα η ταινία σου κύριε Van Sant, αυτό συμβαίνει όταν αντί για πρωταγωνιστή τις τελευταίες μέρες του Cobain εσύ θέλεις την σκηνοθεσία σου...

Γιατί δεν λέω, ψαγμένη ήτανε, τόσο ψαγμένη που μεγάλοι έλληνες "κριτικοί" κινηματογράφου γράφουν διθυράμβους για την πάρτη της και την πάρτη σου... Ά ρε Δανίκα, 3 φορές είπαμε την είδες; Τί και δεν σου φτάνουνε; Ε προφανές είναι, πρέπει κάποια στιγμή να καταφέρεις να δικαιολογήσεις στον εαυτό σου τον λόγο που δεν την έθαψες... Κι εσύ βρε Νίνο Φένεκ... πού ακριβώς την είδες την "ελεγειακή, συγκινητική, πανέμορφη ταινία"; Φαντάσου να μην ήτανε και συγκινητική! Αν το κατέφερνε αυτό ο mister Sant θα έβαζες και το 5ο αστεράκι έτσι;

Φαντάζομαι (με τρόμο) την πιθανότητα να μην συμμετείχαν οι Thurston Moore (σύμβουλος της μουσικής της ταινίας) και Kim Gordon (έπαιζε μια εκπρόσωπο δισκογραφικής or something) των Sonic Youth, στην δημιουργία της ταινίας... ανατριχιάζω είναι η αλήθεια!

Anyway, 7 ευρώ που σίγουρα δεν πήγανε χαμένα, το κάθε πράγμα άλλωστε είναι μια εμπειρία... μόνο που τέτοιες εμπειρίες δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται.

1 Comments:

Blogger daydreamer said...

hmm, γούστα i guess. Το elefant το έχω εδώ και καιρό στα υπόψιν, όμως περιμένω να περάσουν οι αρνητικές επιδράσεις του last days... γιατί αν το δω προκατειλλημένος όπως είμαι ακόμη και τώρα θα το αδικήσω.

6:50 μ.μ., Μαρτίου 27, 2006  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home